«Τα παιδιά θύματα να μην τα μετράμε με νούμερα, φτάνει και μόνο ένα παιδί να χαθεί έτσι, τότε ο κόσμος μας ο δήθεν πολιτισμένος, ο δήθεν χριστιανικός, έχει χρεωκοπήσει»
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΑΡΑΚΑΤΩ.....ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΡΑΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Ταινία "ΕΙΡΗΝΗ" - Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα
Αν κάποιος παρακολουθήσει τις ειδήσεις από τον κόσμο θα δει πως υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Άνθρωποι που κινδυνεύει ακόμη και η ζωή τους.
Κάποιοι συγκινούνται από αυτά που συμβαίνουν και αποφασίζουν να αναλάβουν δράση.
Σκοπός είναι να γνωρίσουμε την πορεία ενός έλληνα συγγραφέα, του Αντώνη Σαμαράκη, τι έκανε για βοηθήσει τους ανθρώπους και να συνεχίσουμε τον δρόμο του.
Θα γνωρίσουμε τον συγγραφέα και την εποχή που έζησε. Θα μάθουμε τι τον προβλημάτισε και πώς με τα έργα του βοήθησε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που απασχολούσαν τον κόσμο.
Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακήρυξε το 2020 Έτος Αντώνη Σαμαράκη, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του (16/8/1919).
Ο Αντώνης Σαμαράκης υπήρξε ένας ιδιαιτέρως πολυδιαβασμένος και πολυμεταφρασμένος πεζογράφος, ενεργός πολίτης και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση και το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει.
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.
Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003.
Ο Αντώνης Σαμαράκης υπήρξε ένας ιδιαιτέρως πολυδιαβασμένος και πολυμεταφρασμένος πεζογράφος, ενεργός πολίτης και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση και το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει.
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.
Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003.
Θέμα: Η απογοήτευση και η διάψευση των ελπίδων για ειρήνη στην ανθρωπότητα μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο.
Αντώνης Σαμαράκης -
Ζητείται Ελπίς (απόσπασμα)
Από τότε που τέλειωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η σκιά του τρίτου δεν είχε πάψει να βαραίνει πάνω στον κόσμο μας. Και στο μεταξύ, το αίμα χυνότανε, στην Κορέα χτες, στην Ινδοκίνα σήμερα, αύριο...
Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του. Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό του· είχε ιδρώσει, κι όμως δεν έκανε ζέστη.
Ο πόλεμος, η βόμβα υδρογόνου, ... Το πανόραμα της ζωής!
Δεν είχε αλλάξει διόλου προς το καλύτερο η ζωή μας ύστερ’ από τον πόλεμο. Όλα είναι τα ίδια σαν και πριν. Κι όμως είχε ελπίσει κι αυτός, όπως είχαν ελπίσει εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη τη γη, πως ύστερ’ από τον πόλεμο, ύστερ’ από τόσο αίμα που χύθηκε, κάτι θ’ άλλαζε. Πως θα’ ρχόταν η ειρήνη, πως ο εφιάλτης του πολέμου δε θα ίσκιωνε πια τη γη μας, πως δε θα γίνονταν τώρα αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, πως . . .
Σουρούπωνε. Μερικά φώτα είχαν ανάψει κιόλας στα μαγαζιά αντίκρυ. Στο καφενείο δεν είχανε ανάψει ακόμα τα φώτα. Του άρεσε έτσι το ημίφως.
Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση…
Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές.
Στον καθρέφτη, δίπλα του, είδε το πρόσωπο του. Ένα πολύ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δε μαρτυρούσε την ταραχή που είχε μέσα του.
Είχε πολεμήσει κι αυτός στον τελευταίο πόλεμο. Και είχε ελπίσει. Μα τώρα ήτανε πια χωρίς ελπίδα. Ναι, δε φοβότανε να το ομολογήσει στον εαυτό του πως ήτανε χωρίς ελπίδα.
Μια σειρά από διαψεύσεις ελπίδων ήταν η ζωή του. Είχε ελπίσει τότε . . . Είχε ελπίσει ύστερα . . .
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό ακόμα. Αύτη η διάψευση από τις λογής λογής ιδεολογίες ήτανε βέβαια γενικό φαινόμενο. Και παραπάνω από τη διάψευση, η κούραση, η αδιαφορία, που οι πιο πολλοί, η μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστά στις διάφορες ιδεολογίες.
Κοίταζε τα τρόλεϋ που περνάγανε ολοένα στη λεωφόρο, το πλήθος . . . Μπροστά του, η εφημερίδα ανοιχτή. Όλα αυτά που είχε δει και πρωτύτερα: η σκιά του καινούριου πολέμου, η Ινδοκίνα, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . .
Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός, ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.
Θυμήθηκε, πριν από χρόνια, ήτανε παιδί ακόμα, είχε αρρωστήσει βαριά μια θεία του, ξαδέρφη της μητέρας του. Την είχανε σπίτι τους. Ήρθε ο γιατρός βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρρωστης, είπε με επίσημο ύφος:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Έτσι κι αυτός, τώρα, είχε φτάσει στο σημείο να λέει:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα !» Σα να ήταν έγκλημα αυτό. Σα να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σα να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.
Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία . . . Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θα’ χουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά να’ χουν.
Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός . . .
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο.
Ζητείται Ελπίς (απόσπασμα)
Από τότε που τέλειωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η σκιά του τρίτου δεν είχε πάψει να βαραίνει πάνω στον κόσμο μας. Και στο μεταξύ, το αίμα χυνότανε, στην Κορέα χτες, στην Ινδοκίνα σήμερα, αύριο...
Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του. Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό του· είχε ιδρώσει, κι όμως δεν έκανε ζέστη.
Ο πόλεμος, η βόμβα υδρογόνου, ... Το πανόραμα της ζωής!
Δεν είχε αλλάξει διόλου προς το καλύτερο η ζωή μας ύστερ’ από τον πόλεμο. Όλα είναι τα ίδια σαν και πριν. Κι όμως είχε ελπίσει κι αυτός, όπως είχαν ελπίσει εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη τη γη, πως ύστερ’ από τον πόλεμο, ύστερ’ από τόσο αίμα που χύθηκε, κάτι θ’ άλλαζε. Πως θα’ ρχόταν η ειρήνη, πως ο εφιάλτης του πολέμου δε θα ίσκιωνε πια τη γη μας, πως δε θα γίνονταν τώρα αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, πως . . .
Σουρούπωνε. Μερικά φώτα είχαν ανάψει κιόλας στα μαγαζιά αντίκρυ. Στο καφενείο δεν είχανε ανάψει ακόμα τα φώτα. Του άρεσε έτσι το ημίφως.
Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση…
Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές.
Στον καθρέφτη, δίπλα του, είδε το πρόσωπο του. Ένα πολύ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δε μαρτυρούσε την ταραχή που είχε μέσα του.
Είχε πολεμήσει κι αυτός στον τελευταίο πόλεμο. Και είχε ελπίσει. Μα τώρα ήτανε πια χωρίς ελπίδα. Ναι, δε φοβότανε να το ομολογήσει στον εαυτό του πως ήτανε χωρίς ελπίδα.
Μια σειρά από διαψεύσεις ελπίδων ήταν η ζωή του. Είχε ελπίσει τότε . . . Είχε ελπίσει ύστερα . . .
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό ακόμα. Αύτη η διάψευση από τις λογής λογής ιδεολογίες ήτανε βέβαια γενικό φαινόμενο. Και παραπάνω από τη διάψευση, η κούραση, η αδιαφορία, που οι πιο πολλοί, η μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστά στις διάφορες ιδεολογίες.
Κοίταζε τα τρόλεϋ που περνάγανε ολοένα στη λεωφόρο, το πλήθος . . . Μπροστά του, η εφημερίδα ανοιχτή. Όλα αυτά που είχε δει και πρωτύτερα: η σκιά του καινούριου πολέμου, η Ινδοκίνα, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . .
Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός, ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.
Θυμήθηκε, πριν από χρόνια, ήτανε παιδί ακόμα, είχε αρρωστήσει βαριά μια θεία του, ξαδέρφη της μητέρας του. Την είχανε σπίτι τους. Ήρθε ο γιατρός βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρρωστης, είπε με επίσημο ύφος:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Έτσι κι αυτός, τώρα, είχε φτάσει στο σημείο να λέει:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα !» Σα να ήταν έγκλημα αυτό. Σα να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σα να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.
Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία . . . Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θα’ χουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά να’ χουν.
Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός . . .
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο.
ΓΡΑΦΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
(Από πέντε ομάδες)
Ξαφνικά , άρχισε να χτυπάει το κουδούνι του. Σηκώθηκε και άνοιξε την πόρτα…ήταν ένας γιατρός….του είπε πως αυτός συναντάει κάθε μέρα την ελπίδα στο νοσοκομείο που εργάζεται…. Οι ασθενείς όσο άρρωστοι να είναι έχουν την ελπίδα….
Μετά από τον γιατρό ,πέρασε από το σπίτι του μια δασκάλα. Του είπε ότι κι αυτή συναντά κάθε μέρα την ελπίδα , όταν πάει στο σχολείο. ..Τα παιδιά όλου του κόσμου είναι η ελπίδα.
Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι ένα μικρό κορίτσι…"Με ζητήσατε; Είμαι η Ελπίδα….."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μετά τα παιδιά έδωσαν τα γράμματά τους στα περιστέρια της αισιοδοξίας κι αυτά με τη σειρά τους,τα ένωσαν κι έφτιαξαν ένα μεγάλο γράμμα. Στο τέλος το τύλιξαν σε ένα όμορφο γαλάζιο πακέτο και το ανέβασαν στην πλάτη τους. Όταν έφτασαν στο σπίτι του, το αρωμάτισαν με λίγο άρωμα χαράς, χτύπησαν το κουδούνι του και το άφησαν στην πόρτα….κατόπιν πέταξαν προς τα άσπρα σύννεφα…..
Ο συγγραφέας άνοιξε την πόρτα, πήρε το πακέτο και το άφησε πάνω στην καφέ του τραπεζαρία. Με βιασύνη, άνοιξε το πακέτο και διάβασε το γράμμα των παιδιών:
"Αγαπημένε μας λογοτέχνη Αντώνη Σαμαράκη,εμείς θα πούμε στους γονείς μας να μας βοηθήσουν για να γίνει ο κόσμος πιο ειρηνικός αλλά κι εσύ θα γράψεις βιβλία με θέμα την ειρήνη , για να τα διαβάσει όλος ο κόσμος ,ώστε η αισιοδοξία και η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο να μεταδοθεί πιο γρήγορα στη γη. Όλοι μαζί ελπίζουμε να τα καταφέρουμε."
Έτσι ο Αντώνης Σαμαράκης άρχισε να γράφει βιβλία σχετικά με την ειρήνη. Τα παιδιά το είπαν στους γονείς τους και σιγά σιγά άρχισαν όλοι να μαθαίνουν γι αυτό.
Σε ένα χρόνο στη γη, υπήρχε αγάπη, ζεστασιά στην καρδιά των ανθρώπων ,καλοσύνη και χαρά. Κι αυτό το οφείλουμε στον Αντώνη Σαμαράκη και σ όλα του κόσμου τα παιδια!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στο καφενείο ήρθαν κι άλλοι άνθρωποι και κάθισαν μαζί του. Συζητούσαν για τον κόσμο, ότι δεν ήθελαν ούτε αυτοί τους πολέμους και τις δυστυχίες και θα προσπαθούσαν δείχνοντας πολλά αγάπη να τους αποφύγουν. Μιλούσαν με ειλικρίνεια και πάθος. Αν είσαι ειλικρινής είσαι και ευτυχισμένος.
Του άρεσε πολύ αυτή η παρέα, δεν ένιωθε θλίψη. Η κακή διάθεση που είχε λίγο πριν έδωσε τη θέση στην καλή διάθεση. Του άρεσε ο κόσμος όπως τον έβλεπε τώρα….
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ότι η ζωή βρίσκει πάντα έναν μαγικό τρόπο να φανερώνει το ψέμα και να αφήνει την αλήθεια να βγει μπροστά. ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ….ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Αντώνης Σαμαράκης στενοχωρήθηκε πολύ ,γύρισε σπίτι και κάθισε στο γραφείο του….Σκεφτόταν για ώρες!"Τελικά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλουμε"είπε. Σκεφτόταν πως οι άνθρωποι τα θέλουν όλα δικά τους και κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους….
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα. Ήταν τόσο λυπημένος που ξέχασε την αγγελία που είχε γράψει. Άνοιξε την πόρτα και είδε ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι. Το παιδί, τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε σε έναν κήπο γεμάτο λουλούδια. Εκεί παίξανε μαζί για πολλή ώρα…Το παιδί μοιράστηκε μαζί του την ελπίδα κι έτσι ήταν όλοι χαρούμενοι.
Από τότε ο Αντώνης Σαμαράκης έγραφε βιβλία εμπνευσμένα από την αγάπη του για τα παιδιά!!!!
(Από πέντε ομάδες)
- Σε μια ομάδα νεαρών μαθητών του Γυμνασίου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο ,δύο αγγελιών με θέματα" ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΙΣΤΗ" και "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ"Διαβάζοντας τες συμφώνησαν όλοι σ αυτή τη νεανική συντροφιά, πόσο σημαντικό είναι όλοι οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι να έχουνε πίστη στον εαυτό τους σε όλες τις συνθήκες της ζωής τους. Δεν πρέπει να στερείται κανείς το δικαίωμα να πιστεύει ότι κάτι καλύτερο πρόκειται να συμβεί στη ζωή του. Ιδιαίτερα να έχουν πίστη στην καλή προαίρεση των συνανθρώπων τους!
- Επιπλέον όλοι τους κατέληξαν στο γεγονός ότι έχοντας πίστη στο θεσμό της φιλίας, της αλληλεγγύης ,της αδερφοσύνης η ειρήνη που ζητείται θα είναι αναπόφευκτο γεγονός. Ο πόλεμος , η δυστυχία και ο θάνατος δεν πρέπει να πρωταγωνιστούν στη ζωή των ανθρώπων.
- Γι αυτό όλοι οι άνθρωποι πρέπει να παραμερίζουν τις έχθρες και να προσδοκούν ένα μέλλον γεμάτο ομόνοια και αισιοδοξία. Μ αυτόν τον τρόπο το ανθρώπινο γένος θα μεγαλουργεί και θα πετυχαίνει κάθε στόχο του….
- ….η αγγελία του δημοσιεύτηκε….την άλλη μέρα όλα τα περίπτερα πουλούσαν την εφημερίδα. Μόλις ξύπνησε ,αγόρασε και ο ίδιος ένα φύλλο.
Ξαφνικά , άρχισε να χτυπάει το κουδούνι του. Σηκώθηκε και άνοιξε την πόρτα…ήταν ένας γιατρός….του είπε πως αυτός συναντάει κάθε μέρα την ελπίδα στο νοσοκομείο που εργάζεται…. Οι ασθενείς όσο άρρωστοι να είναι έχουν την ελπίδα….
Μετά από τον γιατρό ,πέρασε από το σπίτι του μια δασκάλα. Του είπε ότι κι αυτή συναντά κάθε μέρα την ελπίδα , όταν πάει στο σχολείο. ..Τα παιδιά όλου του κόσμου είναι η ελπίδα.
Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι ένα μικρό κορίτσι…"Με ζητήσατε; Είμαι η Ελπίδα….."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Τελικά η αγγελία του Αντώνη Σαμαράκη "Ζητείται ελπίς"δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα. Την είδαν όλα τα παιδιά του κόσμου και αποφάσισαν να του στείλουν ένα γράμμα όλα μαζί.
Μετά τα παιδιά έδωσαν τα γράμματά τους στα περιστέρια της αισιοδοξίας κι αυτά με τη σειρά τους,τα ένωσαν κι έφτιαξαν ένα μεγάλο γράμμα. Στο τέλος το τύλιξαν σε ένα όμορφο γαλάζιο πακέτο και το ανέβασαν στην πλάτη τους. Όταν έφτασαν στο σπίτι του, το αρωμάτισαν με λίγο άρωμα χαράς, χτύπησαν το κουδούνι του και το άφησαν στην πόρτα….κατόπιν πέταξαν προς τα άσπρα σύννεφα…..
Ο συγγραφέας άνοιξε την πόρτα, πήρε το πακέτο και το άφησε πάνω στην καφέ του τραπεζαρία. Με βιασύνη, άνοιξε το πακέτο και διάβασε το γράμμα των παιδιών:
"Αγαπημένε μας λογοτέχνη Αντώνη Σαμαράκη,εμείς θα πούμε στους γονείς μας να μας βοηθήσουν για να γίνει ο κόσμος πιο ειρηνικός αλλά κι εσύ θα γράψεις βιβλία με θέμα την ειρήνη , για να τα διαβάσει όλος ο κόσμος ,ώστε η αισιοδοξία και η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο να μεταδοθεί πιο γρήγορα στη γη. Όλοι μαζί ελπίζουμε να τα καταφέρουμε."
Έτσι ο Αντώνης Σαμαράκης άρχισε να γράφει βιβλία σχετικά με την ειρήνη. Τα παιδιά το είπαν στους γονείς τους και σιγά σιγά άρχισαν όλοι να μαθαίνουν γι αυτό.
Σε ένα χρόνο στη γη, υπήρχε αγάπη, ζεστασιά στην καρδιά των ανθρώπων ,καλοσύνη και χαρά. Κι αυτό το οφείλουμε στον Αντώνη Σαμαράκη και σ όλα του κόσμου τα παιδια!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Αφού έγραψε την αγγελία πήγε στην εφημερίδα ,να τη δώσει για δημοσίευση….
Στο καφενείο ήρθαν κι άλλοι άνθρωποι και κάθισαν μαζί του. Συζητούσαν για τον κόσμο, ότι δεν ήθελαν ούτε αυτοί τους πολέμους και τις δυστυχίες και θα προσπαθούσαν δείχνοντας πολλά αγάπη να τους αποφύγουν. Μιλούσαν με ειλικρίνεια και πάθος. Αν είσαι ειλικρινής είσαι και ευτυχισμένος.
Του άρεσε πολύ αυτή η παρέα, δεν ένιωθε θλίψη. Η κακή διάθεση που είχε λίγο πριν έδωσε τη θέση στην καλή διάθεση. Του άρεσε ο κόσμος όπως τον έβλεπε τώρα….
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ότι η ζωή βρίσκει πάντα έναν μαγικό τρόπο να φανερώνει το ψέμα και να αφήνει την αλήθεια να βγει μπροστά. ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ….ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Ο Αντώνης Σαμαράκης φεύγοντας βιαστικά από το καφενείο, έτρεξε κι έφτασε στο τυπογραφείο. Εκεί τους έδωσε το χαρτάκι με την αγγελία. Του είπαν πως θα τη βάλουν στο αυριανό φύλλο. Εκείνος έφυγε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Ξεκίνησε να πάει στο σπίτι του. Είχε μεγάλη αγωνία για να μάθει αν τελικά κάποιος του δώσει ελπίδα…δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ!
Ο Αντώνης Σαμαράκης στενοχωρήθηκε πολύ ,γύρισε σπίτι και κάθισε στο γραφείο του….Σκεφτόταν για ώρες!"Τελικά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλουμε"είπε. Σκεφτόταν πως οι άνθρωποι τα θέλουν όλα δικά τους και κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους….
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα. Ήταν τόσο λυπημένος που ξέχασε την αγγελία που είχε γράψει. Άνοιξε την πόρτα και είδε ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι. Το παιδί, τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε σε έναν κήπο γεμάτο λουλούδια. Εκεί παίξανε μαζί για πολλή ώρα…Το παιδί μοιράστηκε μαζί του την ελπίδα κι έτσι ήταν όλοι χαρούμενοι.
Από τότε ο Αντώνης Σαμαράκης έγραφε βιβλία εμπνευσμένα από την αγάπη του για τα παιδιά!!!!
ΖΗΤΕΙΤΑΙ_ΕΛΠΙΣ.docx | |
File Size: | 17 kb |
File Type: | docx |
ΤΙ_ΕΓΙΝΕ_ΣΤΗ_ΣΥΝΕΧΕΙΑ-_ΑΓΓΕΛΙΑ.docx | |
File Size: | 17 kb |
File Type: | docx |
Ζητείται ελπίς ... για ... αληθινή ζωή.
Σε γενικές γραμμές , ο κόσμος μας βρίσκεται στην κοινωνική και ηθική παρακμή του . Έχουν εκφραστεί πολλές απόψεις για το ότι ζητείται ελπίδα , και κατά την γνώμη μου μπορούν να δικαιολογηθούν.
Αρχικά, ελπίδα ζητείται για να μπει ένα τέλος στην απληστία και την ιδιοτέλεια του ανθρώπου. Η ανυπέρβλητη αγάπη του για το χρήμα και την εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων , έχει οδηγήσει πολλές φορές σε πόλεμο. Έχουν χαθεί άπειρες, ανυπολόγιστες ανθρώπινες ζωές, για την απληστία ορισμένων πολιτικών αρχηγών. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ζητείται ελπίδα να κατανοήσουν οι άνθρωποι ότι μία ανθρώπινη ζωή , ανεξαρτήτως θρησκείας, ηλικίας ή καταγωγής, αξίζει αγάπη, φροντίδα , και όχι απλά 5 κιλά πετρέλαιο ή 10 ευρώ.
Εκτός από τον πόλεμο, το φαινόμενο του ρατσισμού, συνεχίζει να πλήττει πάρα πολύ την ανθρωπότητα, καθώς βρίσκεται στην ακμή του. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ένα άτομο αντιμετωπίζεται μεροληπτικά από τους υπόλοιπους, επειδή απλά γεννήθηκε στην Αφρική. Ζητείται ελπίδα , να αφομοιώσουμε όλοι την αξία της ελευθερίας και της μεταξύ μας ισότητας. Η ποικιλομορφία που υπάρχει είναι ένα θαύμα , και ο κόσμος μας θα ήταν πολύ ανιαρός . εάν ήμασταν όλοι ίδιοι. Καθημερινά, δολοφονίες, βιασμοί, κ.α. Εάν αυτό δεν σταματήσει , θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες , που θα γυρίσουν, σε εμάς τους ίδιους.
Επίσης πασιφανές είναι το γεγονός, ότι η κρατική εξουσία εξαπατά, περιπαίζει και εκμεταλλεύεται τον σύγχρονο πολίτη. Όλο και περισσότεροι φόροι, όλο και εντονότερα καταπνικτικά μέτρα, όλο και περισσότερη κοροϊδία. Αλλά η στάση μας δυστυχώς είναι αξιοθρήνητη, παθητική. Απλά δεχόμαστε το κατεστημένο, ανεχόμαστε όλη αυτήν την εξαπάτηση. Ζητείται ελπίδα, να βρούμε, όλη την ψυχική δύναμη, να εκδηλώσουμε την αντίστασή μας, να επαναστατήσουμε , εναντίον όλων των δημιουργών της κατάστασης αυτής.
Επιπροσθέτως, ορισμένα άτομα , είναι ηττοπαθή, φοβούνται να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Κάποια από αυτά, η συντριπτική πλειονότητα, δεν έχουν αντιληφθεί ούτε αφομοιώσει ορθά ότι η ζωή είναι μικρή και ότι πραγματικά αξίζει να την απολαμβάνουμε, καθώς αποτελεί δώρο για εμάς. Διότι τουλάχιστον , δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το τι υπάρχει μετά. Οπότε καλού-κακού , ας ζήσουμε όσο μπορούμε και όπως θέλουμε , ώστε όταν αποχαιρετήσουμε τον κόσμο αυτόν, να έχουμε όμορφες αναμνήσεις. Ζητείται ελπίδα, ο καθένας από εμάς, να κατανοήσει με τον δικό του τρόπο, την αξία και την μοναδικότητα του δώρου της ζωής.
Συμπερασματικά, ελπίς ζητείται, για την βελτίωση του κόσμου αυτού, της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξέρουμε που να δίνουμε βάρος και προπάντων όχι στον ματεριαλισμό και το χρήμα . Πρέπει να σεβόμαστε τους συνοδοιπόρους μας στο μονοπάτι που πολύ ψυχρά αποκαλούμε ζωή. Πρέπει να επαναστατούμε, να αντιστεκόμαστε, να μην είμαστε παθητικοί, να ονειρευόμαστε. Ζητείται ελπίς ... για ... αληθινή ζωή.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Ο κόσμος ζητάει πολλά για να ευτυχήσει. Ένα από αυτά είναι να υπάρχει ειρήνη σε όλο τον κόσμο και οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι, να μην πεθαίνουν τόσο εύκολα. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, να είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι. Να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και να μην κρίνουμε, γιατί στη ζωή υπάρχουν πολλές εκπλήξεις. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, ελπίδα, αφοσίωση και ειρήνη. Να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο και να μοιράζουμε αγάπη και ομόνοια.
Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο που το κακό δεν θα είναι πια κυρίαρχο. Ζητώ αυτό γιατί θέλω ένα κόσμο χωρίς στεναχώριες, αδικία και εκμετάλλευση. Να 'μαστε αληθινοί και να προσφέρουμε στο συνάνθρωπό μας μόνο καλά πράγματα. Ζητείται ελπίς για ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο. Ελπίζω για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, συγκρούσεις, όπου δεν θα χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι άδικα και δεν θα υπάρχει τόσο μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Ζητείται ελπίς για εμπιστοσύνη και αγάπη. Αυτό το ζητώ γιατί ελπίζω οι άνθρωπο να είναι όσο πιο έμπιστοι γίνεται και να μην προδίδουν τους συνανθρώπους τους βλάπτοντας τους. Να υπάρχει μόνο αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Τέλος, ζητείται ελπίς για έναν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ!
Στις μέρες μας ο κόσμος μέρα με την μέρα φαίνεται λες και σιγά σιγά καταρρέει. Για παράδειγμα, αν ανοίξει κανείς το πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας θα δει δυστυχία και πολέμους παντού. Θα δει αθώους ανθρώπους να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Υπάρχουν ελάχιστες καλές ειδήσεις, αλλά ο κόσμος επικεντρώνεται σε αυτές, μόνο και μόνο για να μην σκέφτεται αυτό το μαύρο νέφος που καλύπτει τον κόσμο μας.
Ο κόσμος αναζητεί ελπίδα στους δρόμους, όπως οι φτωχοί στους δρόμους αναζητούν λεφτά και φαγητό. Αν βρεθεί ακόμη και ένα ψίχουλο ελπίδας, ο καθένας θα τρέξει να κρατηθεί απο αυτήν ευχόμενος ότι θα ξεχάσει την δυστυχία του. Αυτό που θέλω εγώ προσωπικά είναι ένας κόσμος στον οποίο μπορούμε να βρούμε ελπίδα στα μικρά πράγματα της ζωής και ένας κόσμος στον οποίο κυριαρχεί η αγάπη και σεβασμός παρά το μίσος και η δυστυχία.
Ζητείται ελπίδα.
Ζητείται ελευθερία.
Ζητείται αγάπη.
Σε γενικές γραμμές , ο κόσμος μας βρίσκεται στην κοινωνική και ηθική παρακμή του . Έχουν εκφραστεί πολλές απόψεις για το ότι ζητείται ελπίδα , και κατά την γνώμη μου μπορούν να δικαιολογηθούν.
Αρχικά, ελπίδα ζητείται για να μπει ένα τέλος στην απληστία και την ιδιοτέλεια του ανθρώπου. Η ανυπέρβλητη αγάπη του για το χρήμα και την εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων , έχει οδηγήσει πολλές φορές σε πόλεμο. Έχουν χαθεί άπειρες, ανυπολόγιστες ανθρώπινες ζωές, για την απληστία ορισμένων πολιτικών αρχηγών. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ζητείται ελπίδα να κατανοήσουν οι άνθρωποι ότι μία ανθρώπινη ζωή , ανεξαρτήτως θρησκείας, ηλικίας ή καταγωγής, αξίζει αγάπη, φροντίδα , και όχι απλά 5 κιλά πετρέλαιο ή 10 ευρώ.
Εκτός από τον πόλεμο, το φαινόμενο του ρατσισμού, συνεχίζει να πλήττει πάρα πολύ την ανθρωπότητα, καθώς βρίσκεται στην ακμή του. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ένα άτομο αντιμετωπίζεται μεροληπτικά από τους υπόλοιπους, επειδή απλά γεννήθηκε στην Αφρική. Ζητείται ελπίδα , να αφομοιώσουμε όλοι την αξία της ελευθερίας και της μεταξύ μας ισότητας. Η ποικιλομορφία που υπάρχει είναι ένα θαύμα , και ο κόσμος μας θα ήταν πολύ ανιαρός . εάν ήμασταν όλοι ίδιοι. Καθημερινά, δολοφονίες, βιασμοί, κ.α. Εάν αυτό δεν σταματήσει , θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες , που θα γυρίσουν, σε εμάς τους ίδιους.
Επίσης πασιφανές είναι το γεγονός, ότι η κρατική εξουσία εξαπατά, περιπαίζει και εκμεταλλεύεται τον σύγχρονο πολίτη. Όλο και περισσότεροι φόροι, όλο και εντονότερα καταπνικτικά μέτρα, όλο και περισσότερη κοροϊδία. Αλλά η στάση μας δυστυχώς είναι αξιοθρήνητη, παθητική. Απλά δεχόμαστε το κατεστημένο, ανεχόμαστε όλη αυτήν την εξαπάτηση. Ζητείται ελπίδα, να βρούμε, όλη την ψυχική δύναμη, να εκδηλώσουμε την αντίστασή μας, να επαναστατήσουμε , εναντίον όλων των δημιουργών της κατάστασης αυτής.
Επιπροσθέτως, ορισμένα άτομα , είναι ηττοπαθή, φοβούνται να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Κάποια από αυτά, η συντριπτική πλειονότητα, δεν έχουν αντιληφθεί ούτε αφομοιώσει ορθά ότι η ζωή είναι μικρή και ότι πραγματικά αξίζει να την απολαμβάνουμε, καθώς αποτελεί δώρο για εμάς. Διότι τουλάχιστον , δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το τι υπάρχει μετά. Οπότε καλού-κακού , ας ζήσουμε όσο μπορούμε και όπως θέλουμε , ώστε όταν αποχαιρετήσουμε τον κόσμο αυτόν, να έχουμε όμορφες αναμνήσεις. Ζητείται ελπίδα, ο καθένας από εμάς, να κατανοήσει με τον δικό του τρόπο, την αξία και την μοναδικότητα του δώρου της ζωής.
Συμπερασματικά, ελπίς ζητείται, για την βελτίωση του κόσμου αυτού, της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξέρουμε που να δίνουμε βάρος και προπάντων όχι στον ματεριαλισμό και το χρήμα . Πρέπει να σεβόμαστε τους συνοδοιπόρους μας στο μονοπάτι που πολύ ψυχρά αποκαλούμε ζωή. Πρέπει να επαναστατούμε, να αντιστεκόμαστε, να μην είμαστε παθητικοί, να ονειρευόμαστε. Ζητείται ελπίς ... για ... αληθινή ζωή.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Ο κόσμος ζητάει πολλά για να ευτυχήσει. Ένα από αυτά είναι να υπάρχει ειρήνη σε όλο τον κόσμο και οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι, να μην πεθαίνουν τόσο εύκολα. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, να είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι. Να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και να μην κρίνουμε, γιατί στη ζωή υπάρχουν πολλές εκπλήξεις. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, ελπίδα, αφοσίωση και ειρήνη. Να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο και να μοιράζουμε αγάπη και ομόνοια.
Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο που το κακό δεν θα είναι πια κυρίαρχο. Ζητώ αυτό γιατί θέλω ένα κόσμο χωρίς στεναχώριες, αδικία και εκμετάλλευση. Να 'μαστε αληθινοί και να προσφέρουμε στο συνάνθρωπό μας μόνο καλά πράγματα. Ζητείται ελπίς για ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο. Ελπίζω για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, συγκρούσεις, όπου δεν θα χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι άδικα και δεν θα υπάρχει τόσο μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Ζητείται ελπίς για εμπιστοσύνη και αγάπη. Αυτό το ζητώ γιατί ελπίζω οι άνθρωπο να είναι όσο πιο έμπιστοι γίνεται και να μην προδίδουν τους συνανθρώπους τους βλάπτοντας τους. Να υπάρχει μόνο αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Τέλος, ζητείται ελπίς για έναν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ!
Στις μέρες μας ο κόσμος μέρα με την μέρα φαίνεται λες και σιγά σιγά καταρρέει. Για παράδειγμα, αν ανοίξει κανείς το πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας θα δει δυστυχία και πολέμους παντού. Θα δει αθώους ανθρώπους να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Υπάρχουν ελάχιστες καλές ειδήσεις, αλλά ο κόσμος επικεντρώνεται σε αυτές, μόνο και μόνο για να μην σκέφτεται αυτό το μαύρο νέφος που καλύπτει τον κόσμο μας.
Ο κόσμος αναζητεί ελπίδα στους δρόμους, όπως οι φτωχοί στους δρόμους αναζητούν λεφτά και φαγητό. Αν βρεθεί ακόμη και ένα ψίχουλο ελπίδας, ο καθένας θα τρέξει να κρατηθεί απο αυτήν ευχόμενος ότι θα ξεχάσει την δυστυχία του. Αυτό που θέλω εγώ προσωπικά είναι ένας κόσμος στον οποίο μπορούμε να βρούμε ελπίδα στα μικρά πράγματα της ζωής και ένας κόσμος στον οποίο κυριαρχεί η αγάπη και σεβασμός παρά το μίσος και η δυστυχία.
Ζητείται ελπίδα.
Ζητείται ελευθερία.
Ζητείται αγάπη.
ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.....ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ
Ο Αντώνης Σαμαράκης κάθεται στο καφενείο και διαβάζει την εφημερίδα του.Εκεί γράφει για πολέμους,για δυστυχία για φτώχεια….
Διαβάζει για παιδιά που φοβούνται…που δεν ονειρεύονται….
Ο πόλεμος ζει και βασιλεύει και τα πάντα σακατεύει….την ανθρώπινη ζωή,πολιτισμούς, το περιβάλλον.
Τι σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο! Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα!
Η ζωή πλέον σκεφτόταν….
Γύρω γύρω επικρατεί φτώχεια,αθλιότητα, πείνα…Κυρίαρχο συναίσθημα στις καρδιές των ανθρώπων " ο φόβος"!
Ο πόλεμος ζει και τα πάντα γύρω καταστρέφονται.
Πρέπει όμως να προστατεύουμε τα παιδιά, το μέλλον,την ελπίδα…..
(Σκεφτόταν)…. το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής….η ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα που κρέμεται από μια κλωστή….
Ο πόλεμος είναι ένας εφιάλτης θέλω να σταματήσουν για πάντα οι πόλεμοι…πρέπει να μπει ένα τέλος στην απληστία και την ανιδιοτέλεια του ανθρώπου….η ανυπέρβλητη αγάπη του ανθρώπου για το χρήμα και την εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων οδηγεί πολλές φορές σε πόλεμο….ακόμη η απληστία ορισμένων πολιτικών αρχηγών έγινε αιτία για να χαθούν άπειρες και ανυπολόγιστες ανθρώπινες ζωές…
…και ο ρατσισμός…..είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ένα άτομο αντιμετωπίζεται μεροληπτικά από τους υπόλοιπους, επειδή γεννήθηκε σε μια ξένη χώρα….
Όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να αφομοιώσουνε την αξία της ελευθερίας και της μεταξύ τους ισότητας….
Να ζητήσω ελπίδα….για να σταματήσω να νιώθω τόση απελπισία ….να σταματήσει η απελπισία του πολέμου και η απογοήτευση σε όλον τον κόσμο, που τίποτα δεν έφτιαξε προς το καλύτερο ….
Ο Αντώνης Σαμαράκης κάθεται στο καφενείο και διαβάζει την εφημερίδα του.Εκεί γράφει για πολέμους,για δυστυχία για φτώχεια….
Διαβάζει για παιδιά που φοβούνται…που δεν ονειρεύονται….
Ο πόλεμος ζει και βασιλεύει και τα πάντα σακατεύει….την ανθρώπινη ζωή,πολιτισμούς, το περιβάλλον.
Τι σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο! Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα!
Η ζωή πλέον σκεφτόταν….
Γύρω γύρω επικρατεί φτώχεια,αθλιότητα, πείνα…Κυρίαρχο συναίσθημα στις καρδιές των ανθρώπων " ο φόβος"!
Ο πόλεμος ζει και τα πάντα γύρω καταστρέφονται.
Πρέπει όμως να προστατεύουμε τα παιδιά, το μέλλον,την ελπίδα…..
(Σκεφτόταν)…. το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής….η ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα που κρέμεται από μια κλωστή….
Ο πόλεμος είναι ένας εφιάλτης θέλω να σταματήσουν για πάντα οι πόλεμοι…πρέπει να μπει ένα τέλος στην απληστία και την ανιδιοτέλεια του ανθρώπου….η ανυπέρβλητη αγάπη του ανθρώπου για το χρήμα και την εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων οδηγεί πολλές φορές σε πόλεμο….ακόμη η απληστία ορισμένων πολιτικών αρχηγών έγινε αιτία για να χαθούν άπειρες και ανυπολόγιστες ανθρώπινες ζωές…
…και ο ρατσισμός…..είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ένα άτομο αντιμετωπίζεται μεροληπτικά από τους υπόλοιπους, επειδή γεννήθηκε σε μια ξένη χώρα….
Όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να αφομοιώσουνε την αξία της ελευθερίας και της μεταξύ τους ισότητας….
Να ζητήσω ελπίδα….για να σταματήσω να νιώθω τόση απελπισία ….να σταματήσει η απελπισία του πολέμου και η απογοήτευση σε όλον τον κόσμο, που τίποτα δεν έφτιαξε προς το καλύτερο ….
ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ Α. ΣΑΜΑΡΑΚΗ....
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ
ΑΛΛΑ..... ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ
- Ζητείται ελπίς για ειρήνη.Το ζητάω γιατί όταν θα έχουμε ειρήνη ο κόσμος μας θα είναι χωρίς δυστυχία….δεν θα πεθαίνουν οι άνθρωποι και θα έχουμε ομόνοια και αγάπη…
- Ζητείται ελπίς για βοήθεια ατόμων που δεν μπορούν να περπατήσουν, να μιλήσουν, να κουνήσουν τα μέρη του σώματός τους, δηλ. άτομα με ειδικές ανάγκες. Πρέπει να τα βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους για να καταφέρουν να κάνουν τα πράγματα που κάνουν και τα άλλα παιδιά….
- Ζητείται ελπίς για σεβασμό προς τους ανθρώπους γύρω μας. Να μάθουμε να αγαπάμε, να ακούμε, να μιλάμε ευγενικά, να βοηθάμε αυτούς που μας χρειάζονται. Ζητείται ελπίς για σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου…
- Ζητείται ελπίδα για μια γλυκιά αγκαλιά, γεμάτη αγάπη . Μια αγκαλιά που δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους από την εμφάνιση, τα ρούχα και το χρώμα του δέρματος. Μια αγκαλιά για όλες τις φυλές του κόσμου, για όλες τις θρησκείες. Ζητούνται δυο χέρια που είναι πάντα διαθέσιμα για να ζεστάνουν τις καρδιές των ανθρώπων με μια αγκαλιά.
- Νέοι, ηλικιωμένοι, ενήλικες και μικρά παιδιά, άνθρωποι απελπισμένοι, απογοητευμένοι, απαισιόδοξοι, τρομαγμένοι και φοβισμένοι, ζητούν ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο ειρηνικό, γεμάτο χαρά, αγάπη,χαμόγελα,ευτυχία…
- Ζητείται φιλία μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ των παιδιών. Μια φιλία αληθινή χωρίς κακία, με σεβασμό, αγάπη και αλήθεια. Ζητείται αλληλοκατανόηση και σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου. Γιατί φίλος είναι αυτός που μπορεί και συγχωρεί τα λάθη του άλλου. Γιατί η φιλία είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο μεταξύ των ανθρώπων και όποιοι έχουν πραγματικούς φίλους είναι πολύ τυχεροί στη ζωή…
- Ζητείται ελπίς για ειρήνη στη Συρία,στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Λιβύη….. Ζητείται ελπίδα για τα παιδιά που αναζητούν τροφή. Ζητείται ελπίδα για τα παιδιά που δεν έχουν οικογένεια και σπίτι. Ζητείται ελπίδα για τα παιδιά που θέλουν να χαρούν το παιχνίδι και να πάνε στο σχολείο για να μορφωθούν…
- Ζητείται ελπίς για έναν καλύτερο κόσμο. Ζητάω ελπίδα για να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο. Για να ζούμε όλοι ειρηνικά, όλοι μονιασμένοι . Ζητείται ελπίδα για να ζήσουμε καλύτερα. Χωρίς δυστυχία, μόνο με αγάπη, χαρά, ευτυχία. Για να εμφανιστούν τα χρώματα της ζωής. Τέλος ζητάω όπως κι όλοι μας:ΕΙΡΗΝΗ στον κόσμο μας!!!!
- Ζητείται ελπίς για ΑΓΑΠΗ σ αυτόν τον κόσμο. Ελπίδα για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, ατυχήματα , μίσος, διχόνοια και προδοσία. Ζητείται ΑΓΑΠΗ σε έναν κόσμο που όλοι λένε ότι με αγαπούν. Σε εμένα τον μικρό ανθρωπάκο. Γνωρίζετε όμως πόσο με γεμίζει αυτή η λέξη;Τι όμορφα που είναι να σε αγαπούν! Να μη σε προδίδουν οι φίλοι, να σε εμπιστεύονται οι συνάνθρωποί σου. Δεν θέλω η ΑΓΑΠΗ να είναι μια επιταγή που όταν έρθει η ημέρα της ανάγκης να διαπιστώσεις ότι είναι ακάλυπτη….
- Ζητείται ελπίδα για τον φόβο του θανάτου, για τους πυρηνικούς πολέμους, για τους μεγάλους σεισμούς και για τις φυσικές καταστροφές. Οι καιροί πράγματι είναι δύσκολοι.Πολλά περιμένουμε να έρθουν, αλλά να είμαστε έτοιμοι μέσω της προσευχής της δυνατής πίστης και της ψυχής μας απέναντι στο θέλημα του Θεού μας. Όχι να φοβούμαστε. Ο πιστός Χριστιανός δεν φοβάται ποτέ. Ζητείται ελπίς…..για …αιώνια ζωή!!!
ΑΛΛΑ..... ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ
- Ζητείται πίστη….
- Zητείται αγάπη από όλον τον κόσμο να βοηθήσει τα ιδρύματα.
- Ζητείται ζεστή αγκαλιά να κλείσει μέσα της μια καρδιά που είναι κρύα!
- Ζητείται ένα στόμα που να μπορεί να μιλήσει με αγάπη και ευγένεια και να λέει πάντα την αλήθεια!
- Ζητείται η αλήθεια ….έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια και δεν μπορεί να βρει το σπίτι της. Παρακαλείται όποιος τη βρει να τη βοηθήσει να γυρίσει στο σπίτι της, γιατί μας έχει λειψει…(Ο ευρών θα αμειφθεί).
- Ζητείται χαρά για τα προσφυγόπουλα που ζουν στον καταυλισμό του Κουτσόχερου.
- Ζητείται καλοσύνη. Ζητείται καλοσύνη προς τους συνανθρώπους μας. Δώστε καλοσύνη. Γιατί όποιος δεν δίνει και την κρατάει μέσα του κάνει κακό και σ αυτόν και σε αυτούς που τη χρειάζονται…
- Ζητείται έστω λίγη ειλικρίνεια γιατί μ αυτή γεννιούνται, συντηρούνται και δυναμώνουν οι ανθρώπινες σχέσεις.
- Ζητείται ελπίδα
- Ζητείται ειρήνη
- Ζητείται παιχνίδι
- Ζητείται ελευθερία
- Ζητείται γέλιο
- Ζητείται χαρά
- Ζητείται αγκαλιά
- Ζητείται στέγη
- Ζητείται φιλία
- Ζητείται ευτυχία
- Ζητείται ειλικρίνεια
- Ζητείται προστασία
- Ζητείται συμπόνια
- Ζητείται χαρά…χαμόγελα στα πρόσωπα μικρών παιδιών, ζεστό σπίτι για άστεγους, φαγητό για φτωχούς και μια αγκαλιά για λυπημένους.
- ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ
Μικρές αγγελίες ΖΗΤΕΙΤΑΙ κάθε είδους αγάπη, μητρική, αδερφική, φιλική, πλατωνική. Όλες μάς είναι πολύτιμες. Σας ενημερώνουμε πως η αγάπη σας θα μετρηθεί, θα ζυγιστεί, για να πληρωθείτε αναλόγως.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ πίστη. Όποιος έχει αρκετή, ας την κομματιάσει σε μικρά κομμάτια για όλους. Όλοι την έχουμε ανάγκη.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ έστω και λίγη αλήθεια. Αν τη βρεις, ακολούθησέ την. Δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ φως, για να στραφούν όλα τα βλέμματα και τα λουλούδια εκεί.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ξίφος, για να κόψει στα δύο την αδιαφορία που χάραξε την εποχή μας.
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ χέρια, για να σμιλέψουν τον κόσμο απ’ την αρχή.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ....