e Twinning 2019-2020
Peace in the European painters' studio
ΠΙΝΑΚΕΣ ΑΠΟ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ....
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
ΕΡΓΑ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
ΤΑ LOGO ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΟΙ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ ΜΑΣ
Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ
Τα ποιήματα μας για την ειρήνη!!!!
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ!!!
Κάθε συνεργάτης πρότεινε ένα βιβλίο....
Διαλέξαμε το βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη, ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ...
Γράψαμε τη συνέχεια της ιστορίας καθώς και δικές μας αγγελίες!!!
Στο τέλος με όλα αυτά, δημιουργήσαμε ένα θεατρικό, με τον ομώνυμο τίτλο που θα το παρουσιάζαμε στο σχολείο μας,στις 2 Απριλίου-Ημέρα Παιδικού Βιβλίου....
Γράψαμε τη συνέχεια της ιστορίας καθώς και δικές μας αγγελίες!!!
Στο τέλος με όλα αυτά, δημιουργήσαμε ένα θεατρικό, με τον ομώνυμο τίτλο που θα το παρουσιάζαμε στο σχολείο μας,στις 2 Απριλίου-Ημέρα Παιδικού Βιβλίου....
Συνεργατικά, γράφουμε τη συνέχεια της ιστορίας.....
Γράφουμε αγγελίες!!!!
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΞΑΜΕ
Our signs and symbols-games
Dear eTwinning partners
I saw a game malfunction - they were leaving the game and needed the password eTwinning again - that's why i put them on our class blog ,so they could play without wasting time .... try it ....
25th Primary School of Larissa
44th Primary School of Larissa
2nd Pimary School of Shimatari
Anselmi Primary School of Arcevia -Italy (Ombretta Bucci)
42th Primary school of Larissa
7th PRIMARY SCHOOL OF KARDITSA
2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ
Παίζοντας τα παιχνίδια!!!!
Κάνε κλικ στις τελείες και δες τις αφίσες μας!
Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΑΤΕΛΙΕ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ
This project is related to peace and art. We’ll look for signs and symbols of peace, we’ll make acrostics with the word peace, listen to songs related to it, make a flag of peace and find the word peace in various languages. We will also read texts and write poems...
Το έργο αυτό σχετίζεται με την ειρήνη και την τέχνη. Θα αναζητήσουμε σημάδια και σύμβολα ειρήνης, θα κάνουμε ακροστικές με τη λέξη ειρήνη, θα ακούσουμε τραγούδια που σχετίζονται με αυτό, θα φτιάξουμε μια σημαία ειρήνης και θα βρούμε τη λέξη ειρήνη σε διάφορες γλώσσες. Θα διαβάσουμε επίσης κείμενα και θα γράψουμε ποιήματα ...
Όταν έχουμε έμπνευση.....δε σταματάμε!!!!
Our eTwinning tree!!!!
Φτιάχνουμε κάρτες για τους φίλους μας στο e Twinning.....
....Και το eTwinning tree,το δέντρο της ΕΙΡΗΝΗΣ, μεγαλώνει συνεχώς.....
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ
ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ LOGO
ΚΑΝΑΜΕ SKYPE ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΑΣ
Η ελιά είναι το σύμβολο της ειρήνης....κάναμε ημερήσιο πρόγραμμα για την ΕΛΙΑ ...μέσα στις δραστηριότητες ήταν και το μάζεμα της ελιάς στον ελαιώνα!!!!!
(Nα γράψεις τη συνέχεια, αφού το διαβάσεις καλά….)
Αντώνης Σαμαράκης - Ζητείται Ελπίς (απόσπασμα)
Από τότε που τέλειωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η σκιά του τρίτου δεν είχε πάψει να βαραίνει πάνω στον κόσμο μας. Και στο μεταξύ, το αίμα χυνότανε, στην Κορέα χτες, στην Ινδοκίνα σήμερα, αύριο...
Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του. Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό του· είχε ιδρώσει, κι όμως δεν έκανε ζέστη.
Ο πόλεμος, η βόμβα υδρογόνου, ... Το πανόραμα της ζωής!
Δεν είχε αλλάξει διόλου προς το καλύτερο η ζωή μας ύστερ’ από τον πόλεμο. Όλα είναι τα ίδια σαν και πριν. Κι όμως είχε ελπίσει κι αυτός, όπως είχαν ελπίσει εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη τη γη, πως ύστερ’ από τον πόλεμο, ύστερ’ από τόσο αίμα που χύθηκε, κάτι θ’ άλλαζε. Πως θα’ ρχόταν η ειρήνη, πως ο εφιάλτης του πολέμου δε θα ίσκιωνε πια τη γη μας, πως δε θα γίνονταν τώρα αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, πως . . .
Σουρούπωνε. Μερικά φώτα είχαν ανάψει κιόλας στα μαγαζιά αντίκρυ. Στο καφενείο δεν είχανε ανάψει ακόμα τα φώτα. Του άρεσε έτσι το ημίφως.
Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση…
Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές.
Στον καθρέφτη, δίπλα του, είδε το πρόσωπο του. Ένα πολύ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δε μαρτυρούσε την ταραχή που είχε μέσα του.
Είχε πολεμήσει κι αυτός στον τελευταίο πόλεμο. Και είχε ελπίσει. Μα τώρα ήτανε πια χωρίς ελπίδα. Ναι, δε φοβότανε να το ομολογήσει στον εαυτό του πως ήτανε χωρίς ελπίδα.
Μια σειρά από διαψεύσεις ελπίδων ήταν η ζωή του. Είχε ελπίσει τότε . . . Είχε ελπίσει ύστερα . . .
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό ακόμα. Αύτη η διάψευση από τις λογής λογής ιδεολογίες ήτανε βέβαια γενικό φαινόμενο. Και παραπάνω από τη διάψευση, η κούραση, η αδιαφορία, που οι πιο πολλοί, η μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστά στις διάφορες ιδεολογίες.
Κοίταζε τα τρόλεϋ που περνάγανε ολοένα στη λεωφόρο, το πλήθος . . . Μπροστά του, η εφημερίδα ανοιχτή. Όλα αυτά που είχε δει και πρωτύτερα: η σκιά του καινούριου πολέμου, η Ινδοκίνα, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . .
Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός, ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.
Θυμήθηκε, πριν από χρόνια, ήτανε παιδί ακόμα, είχε αρρωστήσει βαριά μια θεία του, ξαδέρφη της μητέρας του. Την είχανε σπίτι τους. Ήρθε ο γιατρός βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρρωστης, είπε με επίσημο ύφος:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Έτσι κι αυτός, τώρα, είχε φτάσει στο σημείο να λέει:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα !» Σα να ήταν έγκλημα αυτό. Σα να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σα να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.
Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία . . . Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θα’ χουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά να’ χουν.
Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .(κατάσταση)
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός . . (τάπητας)
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τι διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο.
Αντώνης Σαμαράκης - Ζητείται Ελπίς (απόσπασμα)
Από τότε που τέλειωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η σκιά του τρίτου δεν είχε πάψει να βαραίνει πάνω στον κόσμο μας. Και στο μεταξύ, το αίμα χυνότανε, στην Κορέα χτες, στην Ινδοκίνα σήμερα, αύριο...
Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του. Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό του· είχε ιδρώσει, κι όμως δεν έκανε ζέστη.
Ο πόλεμος, η βόμβα υδρογόνου, ... Το πανόραμα της ζωής!
Δεν είχε αλλάξει διόλου προς το καλύτερο η ζωή μας ύστερ’ από τον πόλεμο. Όλα είναι τα ίδια σαν και πριν. Κι όμως είχε ελπίσει κι αυτός, όπως είχαν ελπίσει εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλη τη γη, πως ύστερ’ από τον πόλεμο, ύστερ’ από τόσο αίμα που χύθηκε, κάτι θ’ άλλαζε. Πως θα’ ρχόταν η ειρήνη, πως ο εφιάλτης του πολέμου δε θα ίσκιωνε πια τη γη μας, πως δε θα γίνονταν τώρα αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, πως . . .
Σουρούπωνε. Μερικά φώτα είχαν ανάψει κιόλας στα μαγαζιά αντίκρυ. Στο καφενείο δεν είχανε ανάψει ακόμα τα φώτα. Του άρεσε έτσι το ημίφως.
Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση…
Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά τούτη λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές.
Στον καθρέφτη, δίπλα του, είδε το πρόσωπο του. Ένα πολύ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δε μαρτυρούσε την ταραχή που είχε μέσα του.
Είχε πολεμήσει κι αυτός στον τελευταίο πόλεμο. Και είχε ελπίσει. Μα τώρα ήτανε πια χωρίς ελπίδα. Ναι, δε φοβότανε να το ομολογήσει στον εαυτό του πως ήτανε χωρίς ελπίδα.
Μια σειρά από διαψεύσεις ελπίδων ήταν η ζωή του. Είχε ελπίσει τότε . . . Είχε ελπίσει ύστερα . . .
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό ακόμα. Αύτη η διάψευση από τις λογής λογής ιδεολογίες ήτανε βέβαια γενικό φαινόμενο. Και παραπάνω από τη διάψευση, η κούραση, η αδιαφορία, που οι πιο πολλοί, η μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστά στις διάφορες ιδεολογίες.
Κοίταζε τα τρόλεϋ που περνάγανε ολοένα στη λεωφόρο, το πλήθος . . . Μπροστά του, η εφημερίδα ανοιχτή. Όλα αυτά που είχε δει και πρωτύτερα: η σκιά του καινούριου πολέμου, η Ινδοκίνα, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η «Κοσμική Κίνησις» . . .
Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός, ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.
Θυμήθηκε, πριν από χρόνια, ήτανε παιδί ακόμα, είχε αρρωστήσει βαριά μια θεία του, ξαδέρφη της μητέρας του. Την είχανε σπίτι τους. Ήρθε ο γιατρός βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρρωστης, είπε με επίσημο ύφος:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Έτσι κι αυτός, τώρα, είχε φτάσει στο σημείο να λέει:
— Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα !» Σα να ήταν έγκλημα αυτό. Σα να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σα να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.
Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία . . . Αυτός ήταν ένας άνθρωπος, τίποτε άλλο. Ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Ένας άνθρωπος που είχε ελπίσει άλλοτε, και τώρα δεν έχει ελπίδα, και που νιώθει χρέος του να το πει αυτό. Βέβαια, άλλοι θα’ χουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά να’ χουν.
Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, οι «Μικρές Αγγελίες» . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον . . .
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει . . .(κατάσταση)
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός . . (τάπητας)
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τι διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ....
ΑΠΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Μικρά βιβλία για την ειρήνη....
Aν η ειρήνη ήταν άνεμος,μουσική, ζωάκι, φυτό,χρώμα,εποχή,άρωμα....τι θα ήταν;
Aν η ειρήνη ήταν άνεμος,μουσική, ζωάκι, φυτό,χρώμα,εποχή,άρωμα....τι θα ήταν;
ΜΙΚΡΑ ΒΙΒΛΙΑ (FUNZIN)
Πού ζει η ειρήνη;ποια είναι η οικογένειά της,τα αγαπημένα της χρώματα,τα αγαπημένα της παιχνίδια,τι της αρέσει να κάνει,η αγαπημένη της φράση;
Πού ζει η ειρήνη;ποια είναι η οικογένειά της,τα αγαπημένα της χρώματα,τα αγαπημένα της παιχνίδια,τι της αρέσει να κάνει,η αγαπημένη της φράση;
ΕΡΓΑ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ....
Γεια σας, παιδάκια! Τι κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά!
Ξέρετε ποια είμαι εγώ;
Είμαι η ειρήνη, το πανανθρώπινο και πολυτιμότατο αγαθό που όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα να απολαμβάνει. Φροντίζω να είναι ειρηνικές οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και να υπάρχει συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ των λαών. Κάθε δημοκρατική κοινωνία οφείλει να με προστατεύει. Όμως, σε κάποια μέρη του κόσμου, οι άνθρωποι δε με γνωρίζουν και, όταν έχουν διαφορές, τις λύνουν με πόλεμο, με αποτέλεσμα τα παιδάκια που ζουν εκεί να υποφέρουν.
Φαντάζεστε, άραγε, πώς μπορεί να νιώθουν όσες παιδικές ψυχούλες καταφέρνουν να σωθούν;
Σήμερα, θα σας μάθω, μέσα από το όμορφο ταξίδι που θα κάνουμε με το Διαδίκτυο σε όλο τον κόσμο, πόσο σημαντική είμαι για την υπεράσπιση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και πόσο σημαντικό είναι να προσπαθείτε όλοι σας να με αποκτήσετε. Ακόμη, θα μελετήσουμε τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μικροί μας φίλοι στις περιοχές του κόσμου που επικρατούν πόλεμοι, θα προτείνουμε ειρηνικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών μεταξύ των λαών και των κρατών και θα προσπαθήσουμε να προσφέρουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, τη βοήθειά μας σε όσους έχουν ανάγκη.
Ξέρετε ποια είμαι εγώ;
Είμαι η ειρήνη, το πανανθρώπινο και πολυτιμότατο αγαθό που όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα να απολαμβάνει. Φροντίζω να είναι ειρηνικές οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και να υπάρχει συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ των λαών. Κάθε δημοκρατική κοινωνία οφείλει να με προστατεύει. Όμως, σε κάποια μέρη του κόσμου, οι άνθρωποι δε με γνωρίζουν και, όταν έχουν διαφορές, τις λύνουν με πόλεμο, με αποτέλεσμα τα παιδάκια που ζουν εκεί να υποφέρουν.
Φαντάζεστε, άραγε, πώς μπορεί να νιώθουν όσες παιδικές ψυχούλες καταφέρνουν να σωθούν;
Σήμερα, θα σας μάθω, μέσα από το όμορφο ταξίδι που θα κάνουμε με το Διαδίκτυο σε όλο τον κόσμο, πόσο σημαντική είμαι για την υπεράσπιση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και πόσο σημαντικό είναι να προσπαθείτε όλοι σας να με αποκτήσετε. Ακόμη, θα μελετήσουμε τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μικροί μας φίλοι στις περιοχές του κόσμου που επικρατούν πόλεμοι, θα προτείνουμε ειρηνικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών μεταξύ των λαών και των κρατών και θα προσπαθήσουμε να προσφέρουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, τη βοήθειά μας σε όσους έχουν ανάγκη.
Στην εικόνα υπάρχουν παιδάκια από όλα τα μέρη της γης που χορεύουν πιασμένα χέρι - χέρι γύρω από αυτήν γεμάτα ευτυχία και αγάπη.
Δεν θα θέλατε να είστε και εσείς έτσι;
Δεν θα θέλατε να είστε και εσείς έτσι;
Για να δούμε το παρακάτω βίντεο....
Πώς λέτε να νιώθει η Ειρήνη;
Γιατί;
Μπορείτε να σκεφθείτε και να προτείνετε κάποια λύση στο πρόβλημά της;
Πώς λέτε να νιώθει η Ειρήνη;
Γιατί;
Μπορείτε να σκεφθείτε και να προτείνετε κάποια λύση στο πρόβλημά της;